Laatst schreef ik over wat fysieke omgeving met mensen doet. Ik kwam afgelopen weken bij een bedrijf waar dit ook weer speelde. Een team waarvan sommige collega’s ‘beste vriendinnen’ zijn en al jaren samen werken. Ze hoeven maar te knipperen met hun ogen of de ander begrijpt al wat er moet gebeuren.
Maar ja, wat als er dan een nieuw iemand aan het team wordt toegevoegd? En die pakt dat niet zo snel op? En wat als diegene dan ook nog letterlijk met haar bureau‘ er tussen zit’? En dat er achter haar rug om gepraat kan worden, omdat ze letterlijk ‘met haar rug naar de anderen toe zit’? Pijnlijk…
Ik noem het vaak Frontvorming. Kunnen lezen en schrijven met collega’s, maar dan doorgeslagen. Met elkaar (onbewust) een front vormen met als gevolg dat anderen zich buitengesloten kunnen voelen. Het leidt al snel tot aannames over elkaars gedrag en het team werkt steeds minder samen, omdat ‘ze het toch op hun eigen manier willen’. Uiteindelijk ben je natuurlijk als team sterker dan als enkel frontje.
Hoe kan je dit nu doorbreken?
Allereerst, herken het patroon van deze frontvorming
Maak de nadelige effecten bespreekbaar
Zorg dat iedereen in het team elkaar goed leert kennen
Check voortdurend de aannames die er leven
Verander waar mogelijk de fysieke omgeving
Ik help je graag met het doorbreken van de patronen of bij het beter leren kennen van elkaar. Of herken je het? Laat het me weten op LinkedIn